سفر شمال

سلام امید های زندگی مامان،ببخشید که این مطلب ر و انقدر دیر براتون میزارم آخه عکساش دیر به دستم رسیده ،تابستان سال 92 همه فامیل به خونه عمه (عمه مامان)دعوت شدیم ،من وبابا امیر و شما کلوچه ها و مامانی و بابایی و دایی مرتضی و خانواده عمو مسعود از تهران به سمت امل حرکت کردیم تقریبا 7 ساعت تو راه بودیم چون ترافیک جاده هراز خیلی سنگین بود ،شب رفتیم خونه عزیز خوابیدم و فردا شب هم رفتیم خونه عمه خیلی خوش گذشت و فرداش رفتیم دریا ،شما دوتا تا دریا رو دیدین زدین زیر گریه

اونم چه گریه ای مگه آروم میشدید،از یه طرف بابا امیر و دایی  رفته بودن تو دریا من دلم شور میزد از یه طرف هم شما اروم نمیشدین خلاصه بعد از یه ساعت به کمک مامانی و زنمو سعی کردیم با سنگ های ساحل ارومتون کنیم که این ارامش چندی طول نکشید ولی تو این فاصله کلی عکس ازتون گرفتم

اخه جوجه های من دریا که ترس نداره

قربون هیکلتون برم الهی

افرین مامان همیشه بازی کنید و بخندید

فدای پات بشم عمرم

عاشقتونماین بوس ها تقدیم به دوقلوهای نازم

مامان زهراتون برای اولین بار به اسرار بابا امیر رفت تو دریا ،من و یایا کلی شنا کردیم و جای شما دو تا تو اب خالی بود  تا میخواستیم پاتون رو بزنیم به اب جیغ میزدید و گریه میکردین،خلاصه بعد از دریا رفتیم خونه عزیز و شب اونجا موندیم و صبح زود راهی تهران شدیم

این هم خاطره ای از سفر با شما کلوچه های نازنین